آیا واقعا رنگی کردن عکس های قدیمی با هوش مصنوعی جای متخصص های این رشته را می گیرد؟ نظر یک متخصص رنگی کردن عکس های دوره جنگ های داخلی آمریکا چیست؟ - وبلاگ دانلود سرا

به گزارش وبلاگ دانلود سرا، یک بازیابی نماینده عکس، به نام Adam AB Cannon، گاهی اوقات تا یک ماه را صرف روتوش پرتره های جنگ داخلی آمریکا می نماید، می گوید که برنامه های هوش مصنوعی که عکس های سیاه و سفید را رنگی می نمایند، نمی توانند تاریخ واقعی ثبت عکس ها را در نظر بگیرند.

کانن در آرشیو دیجیتال مؤسساتی مانند کتابخانه کنگره و اسمیتسونین در پی تصاویری با وضوح بالا در حوزه عمومی است که بتواند از آن ها به عنوان منبع برای پروژه خود ALIVE: The Civil War in Color استفاده کند.

او بیشتر از فتوشاپ برای ایجاد پرتره های فوق العاده دقیق و واضح از افرادی که حدود 200 سال پیش متولد شده اند استفاده می نماید.

فرآیند کار او ابتدا بارگذاری فایل های در فتوشاپ آغاز می شود. بعضی از فایل های عکس TIFF میزان 1.5 گیگابایت دارند

این تصاویر، بیش از 150 سال قدمت دارندو بنابراین بسیاری از آن ها آسیب زیادی دارند. کانن با ترمیم آسیب ها آغاز می نماید که خودش چند ساعت زمان می برد.

کانن می گوید که او با پشتکار تک تک ذرات گرد و غبار را به صورت جداگانه پاک می نماید.

او می گوید: فیلتر های اتوماتیک می توانند ذرات گرد و غبار را به یکباره حذف نمایند، با این حال، گاهی اوقات ویژگی های صورت مانند خال ها و خال های مادرزادی را به عنوان گرد و غبار تعبیر می نمایند و آن ها را حذف می نمایند.

پس از افزودن ده ها لایه برای تقویت و وضوح، کانن آماده می شود تا به تصویر رنگ اضافه کند. با این حال، او می گوید که برای اطمینان از صحت تاریخی، به جزئیات به صورت وسواس آمیزی می نگرد.

من اغلب با شبکه ای از مورخان، کلکسیونر های لباس و کارشناسان مد مشورت می کنم. برای چیز هایی مانند یونیفرم، اغلب نمونه های موجود وجود دارد که می توانم برای انتخاب رنگ درست از آنها استفاده کنم.

برای جزئیات دیگر مانند رنگ لباس های زنان ناشناس، هیچ مرجع رنگی وجود ندارد. من در خصوص محتمل ترین و مناسب ترین رنگ برای هر تکه لباس فکر می کنم. هر روز چیز های جدیدی یاد می گیرم.

رنگ آمیزی مصنوعی

اکنون برنامه های هوشمند مصنوعی (AI) وجود دارند که می توانند عکس ها را در یک نمونه رنگی نمایند. با این حال، کانن مخالف این است که همیشه از این روند اتوماتیک استفاده شود و بر این باور است که آنها این برنامه ها عادلانه کار خود را انجام نمی دهند.

او با سرکشی می گوید: این ابزار ها با تعصب همراه هستند و اصلاً تاریخ واقعی را در نظر نمی گیرند.

او می افزاید: من معتقدم تعهد و کوشش برای ارائه وفادارانه معنادار است و رنگ آمیزی دستی را از رنگ آمیزی هوش مصنوعی متمایز می نماید.

از آنجایی که من یک فایل دیجیتال را دستکاری می کنم، به هیچ وجه نسخه اصلی را تغییر نمی دهم. بنابراین رنگ بندی های خود را به جای جایگزینی، به عنوان تعریفی برای نسخه اصلی می بینم.

کانن 10 تا 15 ساعت برای هر پرتره جنگ داخلی سپری می نماید و اگر عکس حاوی جزئیات محیطی دقیق باشد، این زمان می تواند طولانی تر شود.

او می افزاید: طولانی ترین زمانی که تا به حال برای یک پرتره صرف نموده ام، بیش از یک ماه بوده است تا همه چیز را به نقطه ای که احساس می کردم رضایت بخش بود برسانم.

کار عاشقانه

کانن می گوید که علاقه به جنگ داخلی که به دوران کودکی اش بازمی شود، باعث شد تا پرتره های آن دوران را رنگی کند.

من توانستم به چهره افراد واقعی که بیش از 150 سال پیش زندگی می کردند نگاه کنم. کانن شرح می دهد که این یک تجربه متحول نماینده برای من بود.

من متوجه شدم که در خصوص بعضی از این افراد، این ها تنها عکس هایی بودند که تا کنون از آن ها گرفته شده است.

:فوراً فرصتی را تشخیص دادم تا تکنیک هایم را در این عکس ها به کار ببرم تا وضوح و ارتباط عکس ها را حتی بیشتر به وسیله بازسازی و رنگ افزایش دهم.

نزدیک به یک دهه است که کانن عکس های قدیمی را رنگ آمیزی و بهبود می بخشد. او با موزه ها، جوامع تاریخی و خانواده ها کار می نماید تا جان تازه ای به عکس های قدیمی بدهد.

من چندین تصویر از این پروژه را به صورت آنلاین به اشتراک گذاشته ام که بعضی از آن ها بیش از 30 میلیون بار مشاهده شده. این بسیار مسرور نماینده است که بدانم مردم آن نوع ارتباط انسانی را با گذشته احساس می نمایند که امیدوارم بتوانم در کارم تداعی کنم.

هدف نهایی کانن انتشار تصاویر در یک کتاب و فراوری یک مستند همراه است.

من می خواهم بینندگان را در زمان منتهی به جنگ، خود جنگ و دوران بازسازی غوطه ور کنم.

اصلا رنگی کردن کار بی فایده ای نیست؟!

بعضی از مورخان مخالف رنگ آمیزی و ارتقای ابعاد عکس های قدیمی هستند و آن را بی فایده می خوانند.

کانن موافق است که عکس های سیاه و سفید برای لذت بردن نیازی به رنگ ندارند، اما استدلال می نماید که فقدان رنگ ها ما را مجبور می نماید که گذشته را به عنوان دنیایی دور ببینیم.

او می گوید: اجداد ما مانند ما دنیا را با وضوح واقعی و زنده می دیدند، با این حال، تکنیک های عکاسی آن ها قادر به ثبت رنگ نبودند. اکنون، به لطف فناوری دیجیتال و تحقیقات گسترده، می توانیم به گذشته نگاه کنیم و دنیا را همانطور که آن ها دیده اند ببینیم.

من فکر می کنم که به اشتراک گذاشتن جزء انسانی آدم های نسل های پیش، آرامش بخش است.

کار های بیشتری از کانن را می توانید در وب سایت، اینستاگرام و فیسبوک او پیدا کنید.